پیامدهای سیاسی امنیتی اجرای طرح حجاب و عفاف در دولت رئیسی
باری دیگر زمزمه اجرای طرح حجاب و عفاف به گوش می رسد.
رئیسی رئیس جمهور جدید از طرح حجاب و عفاف صحبت می کند
رسانه های جمعی نیز در خصوص این طرح کلیپ تبلیغاتی منتشر می کنند.
روسای ستاد امر به معروف و نهی از منکر سخنانی مطرح می نمایند که نشاندهنده رویکرد فراقانونی یا بهتر بگویم غیرقانونی مسئولین آنست.
سخنانی که بسیاری از مسئولین سطوح مختلف نظام تاکنون آنها را مطرح ننموده اند و ادبیات انصار حزب الله سابق را به ذهن متبادر می سازد.
طرح گشت ارشاد در کلانشهر ها خصوصا تهران افزایش فعالیت مجدد می یابد .
کلیپی از خانمی که جلوی ماشین گشت ارشاد ایستاده و ادعا می کند که فرزندش بیمار است و تمایل دارد مانع از اجرای بردن فرزندش به بازداشتگاه شود منتشر می شود.
اما بعد
۱.در خصوص طرح حجاب و عفاف متاسفانه متاثر از سلیقه آقای رئیسی که سابقه زیادی در دستگاه قهریه نطام داشته است می توان گفت تمایل سیاستگذار به اجرای طرحهای قهری است. به قول معروف "نجارها همه چیز را می خواهند با چکش درست کنند."
اطرافیان ایشان یعنی همسر و پدر خانم ایشان نیز همچنانکه از بیانات ایشان برمی آید تمایل زیادی به برخوردهای قهری دارند.
جمیله علم الهدی همسر آقای رئیسی در سخنانی قابل تامل اولین کارویژه حکومت‌های اسلامی در طول تاریخ را حل مسئله حجاب و عفاف می داند. موضوعی که در کتب تاریخی دیده نشده است و مشخص نیست خانم علم الهدی کدام کتب تاریخی را مطالعه می کنند.
در هر صورت مسئله اولویت بندی دولتها جهت حل معضلات و مسائل با توجه به محدودیت‌ها و توجه به منابع مالی و مادی و غیرمادی و حمایت‌ها یا موضع گیری های نخبگان و افکار عمومی امری بدیهی است.
علیرغم اینکه این موضوع در کانون محافل علمی پژوهشی مطرح نشده بود اما تاثیرپذیری آقای رئیسی از اطرافیان در این قضیه مشخص بود. نقطه ضعف ایشان همانند بسیاری از مدیران جهان سوم ساختاری ندیدن موضوعات و قائم به شخص بودن تصمیمات و سیاست‌هاست. اگر اطرافیان ایشان ذهنیت دیگری داشتند این طرح تا صدها سال دیگر از زبان ایشان بیان نمی شد.
عجله آقای رئیسی برای اجرای طرح قهری مقابله با بدحجابی در ابتدای دولت نیز جای تامل و تعجب دارد.
مشروعیت این دولت که با شائبه انتصابی بودن انتخابات همچنان مورد شک است.
مقبولیت ایشان نیز با اجرای طرح حذف ارز ترجیحی و افزایش قیمت کالاهای اساسی نزولی بی سابقه کرده است.
یک نظرسنجی تلفنی که معتبرترین روش نظرسنجی در دنیای پیمایش محسوب می شود نشاندهنده نزول محبوبیت ایشان به ۲۸ درصد است.
اجرای این طرح در نزد افکار عمومی حتی معتدلین مذهبی نیز انتقادات زیادی را در پی داشته است. آیت الله جوادی آملی نیز با زیرسوال بردن اجرای قهری، حجاب نتیجه فشار را حجاب نمی داند و خواستار حل معضل بی حجابی از طریق مبارزه با علل (حل مسئله ازدواج) شده است.
۲. در دینی بودن حجاب شکی نیست اما مراد این نوشتار اینست که اولا اکنون آیا مسائل مهمتری برای کشور وجود ندارد؟! آیا اصلی ترین و مهمترین مسئله کنونی حجاب و عفاف است. به نظر می رسد دغدغه های شخصی اطرافیان رئیس جمهور محبوبیت و مقبولیت ایشان را تحت الشعاع قرار می دهد. مسئله ای که در انتخابات آتی و مناصب بالاتر، نظام را دچار چالش خواهد کرد.
ثانیا بر فرض اصلی بودن مسئله حجاب در کشور آیا ابزارهای قهری و سلبی سبب حل مساله می شود یا موضوع را پیچیده تر می سازد.
سخن آخر اینکه در حال حاضر محبوبیت و مقبولیت نظام ظرف سالیان اخیر کاهش یافته است. ناکارآمدی نظام در بسیاری از عرصه های خدمت رسانی پیداست و این ناکارآمدی، سرمایه اجتماعی نظام را بسیار کاهش داده است.
درصد قابل توجهی از مردم، امیدی به بهتر شدن شرایط اقتصادی و معیشتی ندارند.
پایگاه مردمی نظام دستخوش تغییر شده است. اگر روزگاری از تغییرات رادیکال صحبت می شد و درصد قابل توجهی از مردم حمایت می کردند، هم اکنون پایگاه مردمی جهت تغییرات رادیکال وجود چندانی ندارد.
دوران اقدامات سلبی و قهری خیلی وقت است گذشته و اصولا نباید با پدیده های فرهنگی اجتماعی برخورد امنیتی و نظامی نمود.
۳.حکومتی نمودن قضیه حجاب و عفاف نیز فقط ابعاد قضیه را پیچیده تر نموده و میزان موفقیت طرح را به گونه زیادی کاهش داده است.
مهمترین شرط اجرای طرحهای دولتی در روزگار کنونی افکار عمومی و جامعه هدف است، خصوصا برای سیستمی که ادعای مردم سالاری دینی دارد.
جامعه وفادار و هوادار نظام دستخوش تغییر شده است و این تغییر در صورت عدم جبران و اجرای طرح ها هزینه زا، در آینده نزدیک چیدمان امنیتی، سیاسی، فرهنگی را تغییر خواهد داد.
