بلوچستان یا پشتون ستان؛ آینده امنیتی بلوچستان ایران
💢بلوچستان یا پشتون ستان؛ آینده امنیتی بلوچستان ایران💢
بلوچستان ایران به واسطه هم مرز بودن با دو کشور بحران زده پاکستان و افغانستان، وجود مراکز ترویج افراط گرایی در برخی حوزه های علمیه، معیشت و اقتصاد وابسته به مرز و کوله بری، قاچاق مواد مخدر و... از جمله بی ثبات ترین مناطق ایران در گذشته بوده است.
در طول یک دهه گذشته ناامنی در استان به صورت مقطعی و غالباً در مرزها علیه قوای نظامی از سوی گروهک جیش العدل رقم می خورده است.
اما جنس ناامنی اخیر که ادامه دار و شهری می باشد می بایست مورد مداقه و واکاوی قرار گیرد:
در طول چندسال اخیر پایگاه اجتماعی مولوی عبدالحمید به عنوان ذی نفوذ ترین چهره مذهبی اهل سنت کشور دچار خدشه قرار گرفته بود.
اما چند موضوع سبب بازسازی پایگاه اجتماعی و یا بهتر بگویم تزریق نیروی جدید به پایگاه اجتماعی وی گردید:
اولین موضوع به قدرت رسیدن طالبان در کشور افغانستان بود.
مولوی عبدالحمید از جنس مذهب و مکتب با طالبان قرابت فکری و مذهبی دارد یعنی هر دو حنفی دیوبندی هستندولی از لحاظ قومیت با اکثر طالبان اختلاف دارد.
اساس طالبان قومیت پشتون و مولوی عبدالحمید از قوم بلوچ می باشد.
اما با قدرت گرفتن طالبان، شاهد ورود حجم افسارگسیخته قومیت‌های مختلف افغانستان یعنی فارس، پشتون، بلوچ، ازبک به داخل ایران بوده ایم.
اما پشتونها به دلیل جمعیت بالایشان نسبت به سایر قومیتها بیشتر از سایرین وارد کشور شده اند.
به دلیل نزدیکی زاهدان به کشور افغانستان و قرابت فکری فرهنگی و مذهبی بلوچهای حنفی دیوبندی، زاهدان به عنوان یکی از نقاط مورد توجه مهاجرین پشتون زبان قرار گرفت.
اوضاع به گونه ای است که تا پیش از مرداد ۱۴۰۰ زبان بلوچی زبان قاطبه برخی نقاط زاهدان بود . اما هم اکنون علیرغم زندگی ۲۰ساله در زاهدان در معابر عمومی و اماکن عمومی با زبان پشتون مواجه هستیم.
این جمعیت پشتون زبانی که هیچ عرق خاصی به کشور ایران ندارند، اصلی ترین پایگاه و محور اتکای جریان مسجد مکی با محوریت مولوی عبدالحمید محسوب می شوند و در طول اغتشاشات اخیر نقش اساسی و اصلی در تخریب اموال عمومی و خصوصی ایفا نمودند.
الحاق پشتونهای افغانی با یکی از کانون‌های بحرانی جنوب شرق ثمره ای جز ناامنی نخواهد داشت.
غیبت هر کدام از عناصر سبب تضعیف دیگری خواهد شد.
این جمعیت تازه وارد که در طول یکسال گذشته وارد کشور شده و کمک زیادی به ناامنی، قاچاق مواد مخدر و افراط گرایی مذهبی می نمایند به عنوان بدنه و در برخی مواقع راس فتنه و شورش نقش ایفا می کنند.
بلوچهای ایرانی نیز از حیث همزیستی هیچگونه مشکلی بابت حضور و سکونت پشتونهای افغانی ندارند.
مورد دیگری که جرقه استحکام پایگاه اجتماعی مولوی عبدالحمید در سطح جنوب شرق گردید استفاده از حربه غیرت اجتماعی با پخش شایعه تجاوز فرمانده انتظامی چابهار به یک دختر نوجوان بلوچ و استفاده از اشتباهات شخصی برخی فرماندهان انتظامی و سازمان قضایی نیروهای مسلح در برخورد با فرد متجاوز و اشتباهات نیروهای مستقر در کلانتری مورد حمله مقابل مصلای اهل سنت زاهدان در تیراندازی به عابرین و افراد داخل مصلا بود. کشته شدگان این حوادث تا سالها مستمسک جریان افراطی مکی در امتیازگیری از نظام خواهد بود. امتیازگیری که حدیقفی ندارد.
اما آینده امنیتی استان چگونه خواهد بود؟!
با خردسالان، نوجوانان و جوانانی مواجه هستیم که دشمن سازی و دوقطبی سازی از حالا درون آنها نهادینه شده است.
از سویی دیگر با خردسالان و نوجوانان و جوانانی مواجه هستیم که در طول یکسال اخیر وارد کشور شده اند و هیچگونه عرق و غیرتی نسبت به ایران ندارند. مثل بلوچها لباس می پوشند و از لحاظ چهره هیچگونه شباهتی به افغانی ها ندارند. تنها زمانی که مشغول صحبت هستند می توان فهمید که پشتون هستند و ایرانی نیستند، چراکه هیچکدام از اقوام ایرانی به زبان پشتون صحبت نمی کنند.
در آینده با فتنه های تلفیقی بلوچی پشتونی مواجه خواهیم بود که اگر دستگاه‌های امنیتی از حیث مقدمات آشنایی زبانی با پشتون و شناسایی و طرد اتباع بیگانه در کانون‌های بحران تمهیدات لازم را نیندیشند در سالهای آتی میزان تلفات و خسارات به نیروهای خودی بی سابقه خواهد بود.
از طرفی دیگر اگر کانون بحران یعنی مسجد مکی کنترل نگردد و بنا مثل سابق بر امتیازدهی به این شبکه خبیثه باشد در آینده ضربات جبران ناپذیری از این شجره ملعونه دریافت خواهیم کرد.
