مشکل سیستان و بلوچستان کجاست؟

چندی پیش یکی از پاسگاه های مرزی سراوان، شاهد یک عملیات تروریستی بود که طی آن 14 نفر از مرزبانان که 12 تن شان سرباز وظیفه بودند، به شهادت رسیدند.

ریشه این اقدام تروریستی ، بی هیچ تردیدی ، مزدوری افرادی است که عقبه فکری ، مالی و لجستیکی شان به عربستان سعودی و پاکستان می رسد کما این که تروریست معدوم ، عبدالمالک ریگی نیز چنین بود و به پشتوانه برخی قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای ، به اقدامات جنایت بار و تروریستی دست می زد.

در هفته ای که گذشت ، خبری دیگر از سراوان رسید مبنی بر این که در این شهر مرزی ، نان کمیاب شده و مردم برای تهیه نان، گاه ناگزیرند به شهرهای مجاور سفر کنند. اطلاع رسانی رسانه ها البته باعث شد مسوولان مربوطه به خود آیند و عجالتاً مشکل نان مردم را حل کنند و بعد ، دوربین های صدا و سیما را به منطقه بفرستند!

غرض از اشاره به مشکل نان در سراوان ، نه روایت یک مشکل خاص که بازگویی فقر و محرومیت در استان سیستان و بلوچستان است. 
هر چند که در سال های بعد از انقلاب ، سیستان و بلوچستان از یک ایالت فراموش شده به استانی مورد توجه تبدیل شد و محرومیت زدایی از این منطقه از ایران اسلامی در دستور کار قرار گرفت، اما هنوز تا رسیدن به ایده آل ها فاصله فراوانی وجود دارد و این منطقه ، جای کار فراوان دارد تا به متوسط کشوری از لحاظ رشد اقتصادی برسد.

امروز در خبرها آمده بود که 21 پاسگاه مرزی جدید در استان سیستان و بلوچستان احداث می شود. قطعاً راه اندازی این پاسگاه ها و نیز ارتقای سطح تجهیزات پاسگاه های دیگر در این منطقه ، از الزامات گریز ناپذیر است و باید سپاسگزار مردانی باشیم که شبانه روز ، حتی با نثار جان خویش ، از مرزهای کشورمان پاسداری می کنند.
اما واقعیت این است که هر چند گسترش نیروهای مسلح در مرزهای جنوب شرقی کشور لازم است ، اما به هیچ روی برای امنیت زایی در این منطقه کافی نیست.
 آن روی دیگر سکه امنیت در سیستان و بلوچستان ، رونق اقتصادی است. اگر این منطقه شاهد صنایع مولد، بازارچه های مرزی فعال ، مناطق آزاد اقتصادی، توریسم و سایر رشته های درآمدزای اقتصادی باشد، آنگاه عرصه برای تروریست ها و قاچاقچیانی که می کوشند با فریب جوانان از بین آنها یارگیری کنند بسیار تنگ خواهد شد و نکته کلیدی همین است.
حتی برخی مبلغان وهابی نیز که با حمایت مالی و معنوی سعودی ها در منطقه فعالیت می کنند، با سوء استفاده از فقر مردم به ویژه در مناطق دورافتاده مبادرت به اقدامات تبلیغی می کنند.

از دولت تدبیر و امید انتظار جدی می رود نگاه امنیتی به سیستان و بلوچستان را اصلاح کند و امنیت پایدار در آن منطقه را از زاویه نگاه اقتصادی دنبال کند تا بخش عمده ای از مشکلات امنیتی منطقه و معضل دیرپای قاچاق مواد مخدر به طور ریشه ای حل شود.

پیشنهاد می شود در دولت از هر کدام از وزارتخانه ها و دستگاه های دولتی خواسته شود طرح توسعه ای خود برای سیستان و بلوچشتان را ظرف مدت معینی ارائه کنند تا پس از تصویب و تأمین مالی در بودجه سالانه ، اجرایی شود. مثلاً سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بگوید که برای افزایش گردشگران داخلی و خارجی در مناطق بکر و سواحل بسیار زیبای سیستان و بلوچستان چه برنامه ای دارد و همین طور سایر دستگاه های دولتی.
هزینه کرد برای شکوفایی اقتصادی سیستان و بلوچستان ، نه "هزینه" برای یک استان ، که "سرمایه گذاری پایدار" برای کل کشور است.

منبع : عصر ایران