شاخص شکنندگی

عوامل تعیین‌کننده شاخص شکنندگی

طبق گزارش فارین پالیسی، برای تعیین شاخص شکنندگی کشور، 12 عامل لحاظ می‌شود:

1. فشارهای جمعیتی: کمبود غذا، رشد جمعیت، نرخ مرگ و میر

2. وضعیت آوارگان خارجی و افراد بی‌خانمان داخلی

3. تنش‌های قومیتی داخلی

4. فرار مغزها و نیروی انسانی تحصیل‌کرده

5. توسعه نامتوازن اقتصادی: رشد نامتوازن اقتصادی میان قومیت‌ها و مذاهب و مناطق داخلی کشور

6. فقر و افول اقتصادی

7. مشروعیت حکومت: نحوه انتخابات و میزان فساد حکومت

8. خدمات عمومی

9. حقوق بشر و حاکمیت قانون

10. وضعیت امنیتی

11. رقابت‌های باندی خواص و نخبگان محلی و ملی

12. مداخله خارجی

به هر شاخص فوق، نمراتی میان صفر تا 10 داده می‌شود و مجموع این نمرات به عنوان درجه شکنندگی کشور گفته می‌شود. عدد صفر به عنوان کمترین درجه شکنندگی (بیشترین ثبات) و عدد 120 به عنوان بالاترین درجه شکنندگی (کمترین ثبات) محسوب می‌شود.

ایران همچنان در گروه کشورهای با درجه هشدار بسیار شدید شکنندگی قرار دارد. ایران دارای نمره 87 است. هر چه نمره بالاتر باشد کشور مدّنظر وضعیت بحرانی تری دارد.

این گزارش درباره علل بهبود وضعیت ایران، به افزایش اعتبار بخش سلامت و کمک‌رسانی فوری به زلزله‌های اخیر در کشور اشاره کرده است. با با این حال، افزایش آلودگی هوا و کمبود مواد غذایی همچنان وضعیت نامطلوبی در کشور دارد. در بخش اقتصاد هم بازار بزرگ ایران و تمایل این کشور به بهبود روابط با جهان، سبب بهبود شاخص کشور شده است. شاخص‌های سیاسی و امنیتی نیز پس از ریاست جمهوری حسن روحانی بهبود یافته‌اند.

در این گزارش، کشورها به ترتیب در گروه‌های اخطار بسیار شدید؛ اخطار شدید؛ اخطار؛ هشدار بسیار شدید؛ هشدار شدید؛ هشدار؛ کمتر باثبات؛ باثبات؛ خیلی باثبات؛ و پایدار قرار گرفته‌اند.